The Right to Education (RTE) Act, 2009 ensures free and compulsory education for children aged 6–14 years in India. Learn about its features, significance, achievements, and challenges in implementation.

கல்வி உரிமைச் சட்டம் (RTE) 2009, 6–14 வயதுடைய அனைத்து குழந்தைகளுக்கும் இலவச மற்றும் கட்டாயக் கல்வியை உறுதி செய்கிறது. அதன் அம்சங்கள், முக்கியத்துவம், சாதனைகள் மற்றும் நடைமுறை சவால்களை அறிந்து கொள்ளுங்கள்.

PIB ENGLISH – Improving the condition of schools in rural and remote areas of the country

Mains Question ?

கல்வி உரிமைச் சட்டம் (RTE) 2009-ஐ செயல்படுத்துவதில் உள்ள சவால்களைப் பற்றி விவாதிக்கவும், குறிப்பாக உள்கட்டமைப்பு, ஆசிரியர் கிடைக்கும் தன்மை மற்றும் கற்றல் விளைவுகள் தொடர்பான சிக்கல்களைக் குறிப்பிடவும்.

Discuss the challenges in the implementation of the Right to Education (RTE) Act, 2009, particularly with reference to issues of infrastructure, teacher availability, and learning outcomes.

கல்வி உரிமைச் சட்டம், 2009 (RTE Act, 2009)

அறிமுகம்

“குழந்தைகளுக்கு இலவச மற்றும் கட்டாயக் கல்வி உரிமைச் சட்டம், 2009” (RTE) என்பது இந்திய கல்வித்துறையில் ஒரு மீல்கல். 86வது அரசியலமைப்பு திருத்தச் சட்டம் (2002) மூலம் அரசியலமைப்பின் 21-அ பிரிவு கீழ் 6 முதல் 14 வயதுள்ள குழந்தைகளுக்கு இலவச, கட்டாயக் கல்வி ஒரு அடிப்படை உரிமையாக அறிவிக்கப்பட்டது. இந்தச் சட்டம் 2010ல் அமலுக்கு வந்ததுடன், கல்வியை அடிப்படை உரிமையாக அறிவித்த நாடுகளில் இந்தியாவும் இணைந்தது.

அரசியலமைப்பு பின்னணி

• குறிக்கோள் வழிமுறைகள்: அரசியலமைப்பின் கட்டுரை 45 மற்றும் 39(f) அரசு நிதியுதவி பெற்ற சம உரிமை கல்வியை வலியுறுத்தின.
• நீதிமன்ற தீர்ப்புகள்: உண்ணிகிருஷ்ணன் வழக்கு (1993) கல்வி உரிமை 21ஆம் கட்டுரையில் இருந்து பாயும் அடிப்படை உரிமை என அறிவித்தது.
• குழுக்கள்: ராமமூர்த்தி குழு (1990), தபாஸ் மஜும்தார் குழு (1999) பரிந்துரைகள்.
• 86வது திருத்தம் (2002): 21-அ பிரிவு சேர்க்கப்பட்டு, 6–14 வயதுக்கு கல்வி அடிப்படை உரிமையாக அறிவிக்கப்பட்டது. இதற்கான செயல்முறைச் சட்டமே RTE (2009).

முக்கிய அம்சங்கள்

1. இலவச மற்றும் கட்டாயக் கல்வி: 6–14 வயது குழந்தைகளின் சேர்க்கை, வருகை மற்றும் படிப்பை அரசு உறுதி செய்ய வேண்டும்.
2. 25% இடஒதுக்கீடு: தனியார், உதவியற்ற, சிறப்பு வகை பள்ளிகளில் பொருளாதார, சமூக ரீதியாக பின்தங்கியோருக்கு 25% இடஒதுக்கீடு.
3. அடிப்படை தரநிலைகள்: வகுப்பறை-ஆசிரியர் விகிதம், கட்டிடங்கள், வேலை நாட்கள் போன்றவை நிர்ணயிக்கப்பட்டன.
4. பாடத்திட்டம் மற்றும் கற்பித்தல்: குழந்தை மையமாக, பயமற்ற, சிருஷ்டிகரமான கல்வி.
5. ஆசிரியர் ஏற்பாடுகள்: தகுதி பெற்ற ஆசிரியர்கள், அரசியல்/ஆசிரியர் சமநிலைப் பதவி நியமனம், பிற பணிகளுக்கான பயன்படுத்தலைத் தடை.
6. தடைசெய்யப்பட்டவை: உடல் தண்டனை, தேர்வு முறைகள், காப்பிடேஷன் கட்டணம், அங்கீகாரமில்லாத பள்ளிகள், ஆசிரியர்களின் தனியார் பயிற்சி.
7. பள்ளி மேலாண்மை குழுக்கள் (SMC): மக்கள் பங்கேற்பு மற்றும் கண்காணிப்பு.
8. “நோ-டிடென்ஷன்” கொள்கை: ஆரம்பத்தில் 8ம் வகுப்பு வரை மாணவர்களைத் தடுத்து நிறுத்தக்கூடாது என்ற விதி; 2019 திருத்தத்தில் ஆண்டு தேர்வுகள் (5ம், 8ம் வகுப்பு) அறிமுகம்.

முக்கியத்துவம்

• உரிமை அடிப்படையிலான அணுகுமுறை: கல்வியை சட்டப்பூர்வ கடமையாக்கியது.
• அடிப்படை வசதிகள் மேம்பாடு: வகுப்பறை, கழிப்பறை, குடிநீர் வசதிகள்.
• சமூக ஒருங்கிணைப்பு: 25% ஒதுக்கீடு மூலம் பின்தங்கியோரின் சேர்க்கை.
• பொறுப்புக்கூறும் அமைப்பு: புகார் தீர்க்கும் நடைமுறை.
• சேர்க்கை உயர்வு: குறிப்பாக 6–8ம் வகுப்புகளில் மாணவர் சேர்க்கை அதிகரித்தது.

சாதனைகள்

• கிராமப்புறங்களில் பள்ளிக்குச் செல்லாத குழந்தைகளின் சதவிகிதம் 4% க்குக் குறைந்தது.
• 30 லட்சத்திற்கும் மேற்பட்டோர் 25% ஒதுக்கீட்டின் கீழ் சேர்க்கை பெற்றனர்.
• அடிப்படை பள்ளி கட்டமைப்பில் முன்னேற்றம்.
• சமக்ர கல்வி அபியான் வழியாக ஒருங்கிணைந்த கல்வி திட்டமாக மாற்றப்பட்டது.

சவால்கள் மற்றும் குறைகள்

1. வரம்பான வயது காப்பு: 6–14 வயதிற்குள் மட்டுமே; முன்பள்ளி மற்றும் மேல்நிலைப் பள்ளி சேர்க்கப்படவில்லை.
2. கற்றல் தரம் குறைவு: சேர்க்கை, வசதிகள் மீது அதிக கவனம்; கற்றல் விளைவுகள் பின்தங்கியுள்ளன.
3. ஆசிரியர் பற்றாக்குறை: தகுதி பெற்ற ஆசிரியர்கள் இல்லாமை; கிராமப்புறத்தில் அதிக வெற்றிடங்கள்.
4. 25% ஒதுக்கீடு சிக்கல்கள்: ஆவணத் தேவைகள், பாகுபாடு, சமூக பொருத்தமின்மை.
5. அனாதைகள் நீக்கம்: பிறப்பு சான்றிதழ், BPL சான்று இல்லாதோர் பயன்பெற முடியாமை.
6. நோ-டிடென்ஷன் கொள்கை: ஆரம்பத்தில் கற்றல் பொறுப்புணர்வு குறைந்தது; திருத்தத்திற்குப் பிறகு மீண்டும் கல்வியிலிருந்து விலகும் அபாயம்.
7. நிர்வாக சிக்கல்கள்: ஊழல், கண்காணிப்பு குறைபாடு.

முடிவுரை

RTE Act, 2009, இந்தியாவில் கல்வியை அடிப்படை உரிமையாக மாற்றியுள்ள மிகப்பெரிய சட்டமாகும். ஆனால், அளவு (access) அதிகரித்தாலும், தரம் (quality) மற்றும் செயல்படுத்தும் திறன் (implementation capacity) சவாலாகவே உள்ளது. உண்மையான கல்வி நீதி அடைய, இந்தச் சட்டம் முன்பள்ளி முதல் மேல்நிலை வரை விரிவாக்கப்பட வேண்டும்; ஆசிரியர் திறன்கள் வலுப்படுத்தப்பட வேண்டும்; மேலும் கற்றல் விளைவுகள் மீது முதன்மை கொடுக்கப்பட வேண்டும்.

கல்வி உரிமைச் சட்டம் (RTE), 2009 – நடைமுறைப்படுத்தலில் உள்ள சவால்கள்

அறிமுகம்
“குழந்தைகளுக்கு இலவச மற்றும் கட்டாயக் கல்வி உரிமைச் சட்டம், 2009” என்பது 6 முதல் 14 வயதுள்ள குழந்தைகளுக்கான உலகளாவிய ஆரம்பக் கல்வியை உறுதி செய்யும் வரலாற்றுச் சட்டம் ஆகும். சேர்க்கை விகிதத்தையும் கல்வி அணுகலையும் அதிகரிக்க இது முக்கிய பங்காற்றியிருந்தாலும், அடித்தள வசதிகள், ஆசிரியர் பற்றாக்குறை, கற்றல் விளைவுகள் ஆகிய துறைகளில் பல்வேறு சவால்களை சந்தித்து வருகிறது.

1. அடித்தள (Infrastructure) குறைபாடுகள்

• அடிப்படை வசதிகள்: பல பள்ளிகளில் இன்னும் செயல்படும் கழிப்பறைகள், பாதுகாப்பான குடிநீர், மின்சாரம், விளையாட்டு மைதானம், எல்லைக்கோட்டை போன்றவை இல்லாமல் உள்ளன.
• டிஜிட்டல் பாகுபாடு: டிஜிட்டல் கல்விக்கான வலியுறுத்தல் அதிகரித்து வரும் நிலையில், கிராமப்புறம் மற்றும் தொலைதூரப் பகுதிகளில் ICT அடிப்படை வசதிகள் போதாமை கல்வி வித்தியாசத்தை விரிவாக்குகிறது.
• பள்ளி அணுகல்: பழங்குடி மற்றும் மலைப்பகுதிகளில் பள்ளிகள் தூரத்தில் அமைந்துள்ளதால், “அருகாமை பள்ளி” என்ற RTE கொள்கை பாதிக்கப்படுகிறது.

2. ஆசிரியர் கிடைப்புத்தன்மை மற்றும் தரம்

• ஆசிரியர் பற்றாக்குறை: குறிப்பாக கிராமப்புறங்கள் மற்றும் புறக்கணிக்கப்பட்ட பகுதிகளில் தகுதி பெற்ற ஆசிரியர்கள் குறைவாக உள்ளனர். பல பள்ளிகளில் ஒரே ஆசிரியர் பல வகுப்புகளையும் பாடங்களையும் கையாள வேண்டியுள்ளது.
• பயிற்சி பெறாத ஆசிரியர்கள்: ஒப்பந்த அடிப்படையிலான மற்றும் பாரா-ஆசிரியர்களில் பெரும்பாலோர் தொழில்முறை பயிற்சி இல்லாமல் உள்ளனர்.
• வழக்கற்ற வருகை மற்றும் பொறுப்புணர்வு குறைவு: ஆசிரியர் வருகை குறைவு, பலவீனமான கண்காணிப்பு, அரசியல் தலையீடு ஆகியவை கற்றல் தரத்தை பாதிக்கின்றன.
• பயிற்சி பற்றாக்குறை: தொடர்ச்சியான தொழில்முறை மேம்பாடு, பணியிடப் பயிற்சி, நவீன கற்பித்தல் முறைகள் போதாமையாக உள்ளன.

3. கற்றல் விளைவுகள்

• சேர்க்கை மீது அதிக கவனம்: RTE சட்டம் சேர்க்கை விகிதத்தை உயர்த்தியாலும், கற்றல் விளைவுகள் மேம்படவில்லை. ASER அறிக்கைகள் தொடர்ந்து ஆரம்பப் பள்ளி மாணவர்களின் வாசிப்புத் திறன், கணிதத் திறன் குறைவாக இருப்பதை காட்டுகின்றன.
• No-Detention Policy: மாணவர்கள் அடிப்படைத் திறன்களைப் பெறாமல் மேல்நிலை வகுப்புகளுக்கு நகர்த்தப்படுவதால், கல்வித் தரம் பாதிக்கப்பட்டது (2019ல் மாற்றம் செய்யப்பட்டது).
• பாடத்திட்டம் மற்றும் கற்பித்தல்: ஒப்பனை (rote learning) முறை மேலோங்கியதால், விமர்சன சிந்தனை மற்றும் பிரச்சினைத் தீர்க்கும் திறன்கள் வளர்வதில்லை.
• மொழி தடைகள்: பல மாநிலங்களில் கற்பித்தல் மொழி, குழந்தைகளின் தாய்மொழியுடன் பொருந்தாததால், பின்தங்குதல் மற்றும் பள்ளி விலகல் அதிகரிக்கிறது.

முன்னேற்றப் பாதை (Way Forward)

1. அடித்தள முதலீடு: சமக்ர கல்வி அபியான் போன்ற திட்டங்களின் கீழ் வகுப்பறைகள், கழிப்பறைகள், டிஜிட்டல் கற்றல் வசதிகளை மேம்படுத்த நிதி அதிகரிக்கப்பட வேண்டும்.
2. ஆசிரியர் சீர்திருத்தம்: வெளிப்படையான நியமனம், புறக்கணிக்கப்பட்ட பகுதிகளில் பதவி நியமனம், கட்டாயப் பயிற்சி, தொடர்ச்சியான தொழில்முறை மேம்பாடு.
3. கற்றல் மையப்படுத்திய அணுகுமுறை: சேர்க்கை விகிதத்திலிருந்து கற்றல் விளைவுகளுக்கு முக்கியத்துவம்; NAS (National Achievement Survey) போன்ற மதிப்பீட்டு முறைகள்.
4. சமூக பங்கேற்பு: பள்ளி மேலாண்மை குழுக்களை (SMCs) வலுப்படுத்தி உள்ளூர் கண்காணிப்பை மேம்படுத்துதல்.
5. தொழில்நுட்ப ஒருங்கிணைப்பு: டிஜிட்டல் தளங்கள், எட்டெக் (EdTech), தாய்மொழி உள்ளடக்கங்கள் மூலம் கற்றலை வலுப்படுத்தல்.

முடிவுரை

கல்வி உரிமைச் சட்டம், 2009, இந்தியாவின் அரசியலமைப்பு வாக்குறுதியான கல்வி அனைத்திற்கும் முக்கியமான முன்னேற்றமாகும். ஆனால் அடித்தள வசதிகள், ஆசிரியர் பற்றாக்குறை, கற்றல் தரம் ஆகிய துறைகளில் நிலையான குறைகள் காரணமாக அதன் நோக்கம் முழுமையாக நிறைவேறவில்லை. தரம், சமத்துவம், பொறுப்புக்கூறல் ஆகியவற்றில் கவனம் செலுத்திய ஒருங்கிணைந்த அணுகுமுறையால் மட்டுமே RTE உண்மையான சமூக வலிமைப்படுத்தும் கருவியாக மாறும்.

Discuss the challenges in the implementation of the Right to Education (RTE) Act, 2009, particularly with reference to issues of infrastructure, teacher availability, and learning outcomes.

Introduction

The Right of Children to Free and Compulsory Education Act, 2009 (RTE Act) is a landmark legislation that operationalized the constitutional promise of universal education. It made education a fundamental right under Article 21-A of the Constitution for children between 6–14 years of age. When the Act came into force in 2010, India joined the ranks of over 130 countries recognizing education as a basic right.

Constitutional Background

• Directive Principles: Article 45 and Article 39(f) originally emphasized state-funded equitable education.
• Judicial Interventions: Unnikrishnan J.P. vs State of Andhra Pradesh (1993) declared education a fundamental right under Article 21.
• Committees: Ramamurti Committee (1990), Tapas Majumdar Committee (1999) laid the foundation.
• 86th Constitutional Amendment, 2002: Inserted Article 21-A, making free and compulsory education for children (6–14 years) a fundamental right. It also required follow-up legislation, which culminated in the RTE Act, 2009.

Key Features of RTE Act, 2009

1. Universal Free and Compulsory Education: Obliges the state to ensure admission, attendance, and completion of elementary education for children aged 6–14.
2. Reservation for Disadvantaged Sections: Mandates 25% reservation in private unaided and special category schools for children from economically weaker and socially disadvantaged groups.
3. Standards and Norms: Specifies pupil–teacher ratios, school infrastructure, classroom working days, and teacher working hours.
4. Curriculum and Pedagogy: Promotes child-centric, fear-free, and activity-based learning aligned with constitutional values.
5. Teacher Provisions:
   • Compulsory qualifications for teachers.
   • Prohibition of deployment for non-academic work (except census, elections, disaster relief).
   • Balanced urban-rural postings.
6. Prohibitions:
   • Physical punishment and mental harassment.
   • Screening procedures and capitation fees.
   • Running unrecognized schools.
   • Private tuition by teachers.
7. School Management Committees (SMCs): Introduced participatory governance at the school level.
8. No Detention Policy (removed in 2019 amendment): Initially mandated promotion up to Class 8; now annual exams in Classes 5 & 8 allowed with remedial support.

Significance

• Shifted India to a rights-based framework for education.
• Improved infrastructure standards (classrooms, toilets, water, electricity).
• Enhanced social inclusion through the 25% reservation clause, fostering integration of disadvantaged children into mainstream schools.
• Promoted accountability and grievance redressal mechanisms.
• Expanded enrollment, especially at the upper primary level (Class 6–8).

Achievements

• Enrollment Gains: Significant rise in primary and upper-primary enrollment; rural out-of-school children reduced to below 4%.
• Inclusive Access: Over 3 million children admitted under the 25% reservation clause.
• Infrastructure: Improvement in school buildings, toilets, and teaching resources.
• Policy Integration: Subsumed under Samagra Shiksha Abhiyan, merging SSA, RMSA, and teacher education schemes for holistic school reform.

Limitations and Challenges

1. Narrow Age Coverage: Restricts entitlement to 6–14 years; excludes early childhood care and secondary education.
2. Quality Deficit: Focus remains on inputs (infrastructure, enrollment) rather than learning outcomes. ASER reports highlight poor literacy and numeracy.
3. Teacher Shortage & Training Gaps: Vacancies and reliance on untrained teachers affect classroom delivery.
4. Implementation of 25% Quota: Uneven compliance across states; issues of documentation, discrimination, and socio-cultural adjustment persist.
5. Exclusion of Orphans: Procedural requirements like BPL or birth certificates limit access.
6. No Detention Policy: Initially diluted accountability in learning; post-2019 amendment risks reintroducing dropouts if remedial support is weak.
7. Governance Issues: Corruption, inefficiencies, and uneven monitoring undermine effectiveness.

Conclusion

The RTE Act, 2009, is a watershed in India’s educational history, guaranteeing a child’s right to elementary education. While it has expanded access and inclusivity, challenges related to quality, teacher availability, and effective implementation remain. To fulfill the vision of universal, equitable, and quality education, the Act must evolve to cover early childhood and secondary education, ensure robust teacher capacity, and prioritize learning outcomes over mere enrollment.

Challenges in the Implementation of the Right to Education (RTE) Act, 2009

The Right of Children to Free and Compulsory Education Act, 2009, is a landmark legislation aimed at ensuring universal elementary education for children aged 6–14 years. While it has contributed significantly to improving enrollment and access, its implementation has been marred by several challenges, particularly in terms of infrastructure, teacher availability, and learning outcomes.

1. Infrastructure Gaps

• Basic Facilities: Many schools still lack functional toilets, safe drinking water, electricity, playgrounds, and boundary walls, which are mandated under the RTE norms.
• Digital Divide: With the growing emphasis on digital education, inadequate ICT infrastructure in rural and remote schools widens the learning gap.
• School Accessibility: In several tribal and hilly regions, schools are located far from habitations, undermining the principle of neighborhood schooling under RTE.

2. Teacher Availability and Quality

• Teacher Shortage: India faces a significant shortfall of trained teachers, especially in rural and marginalized regions. Multi-grade classrooms are common, where one teacher manages multiple subjects and classes simultaneously.
• Untrained Teachers: Despite RTE norms mandating qualified teachers, a large number of contract and para-teachers lack professional training.
• Absenteeism and Accountability: Teacher absenteeism, weak monitoring mechanisms, and political interference in recruitment further erode the quality of instruction.
• Training Deficit: Continuous professional development, in-service training, and modern pedagogical exposure remain inadequate.

3. Learning Outcomes

• Focus on Enrollment Over Quality: While RTE succeeded in increasing enrollment rates, it has not translated into improved learning outcomes. ASER reports consistently show poor reading and arithmetic abilities among children in elementary classes.
• No-Detention Policy: The initial provision, though well-intentioned, created disincentives for academic rigor, with children being promoted without mastering foundational skills.
• Curriculum and Pedagogy: A rote-based system with limited focus on conceptual understanding fails to build critical thinking or problem-solving abilities.
• Language Barriers: Medium of instruction often does not align with the child’s mother tongue, especially in tribal and multi-lingual states, leading to alienation and dropouts.

Way Forward

1. Infrastructure Investment: Greater allocation of funds under schemes like Samagra Shiksha Abhiyan to bridge gaps in classrooms, sanitation, and digital learning.
2. Teacher Reforms: Transparent recruitment, deployment in underserved areas, mandatory training, and continuous professional development.
3. Learning-Centric Approach: Shift focus from enrollment to learning outcomes with regular assessment frameworks such as NAS (National Achievement Survey).
4. Community Participation: Strengthen School Management Committees (SMCs) for accountability and better local oversight.
5. Technology Integration: Leverage digital platforms, EdTech, and vernacular content to supplement classroom learning.

Conclusion

The RTE Act, 2009, is a progressive step towards achieving the constitutional mandate of universal education. However, its promise remains unrealized due to persistent gaps in infrastructure, teacher availability, and learning outcomes. A comprehensive approach—focusing on quality, equity, and accountability—is essential to transform the RTE from a legal entitlement into a genuine instrument of empowerment.

For More Click here…..